Ölene kadar mokoko diye saçma sapan bir fıkra vardı, sonra o fıkranın sözde güldürücü kısmına vurgu yaptığına inanmak istediğim oysa bildiğiniz süt Moloko çıktı. İyi ki de çıktı. Her ne kadar ilk albümleri çok kötü olsa da (sıkıysa kendin yap kayipcinnet) sonraları dinlemekten ve eşlik etmekten utanç duymayacağım bir dans grubunun illa ki gene adadan çıkması bir tür "aranan kan bulundu anonsu" oldu. Yıllar önce pazenadam'la, bizim evin holünde İngiltere'den getirdiğim şişme koltuğu (son gördüğümde şişme kavuna dönmüştü) son derece patetik bir el pompası ile vardiyalı olarak şişirmeye çalıştığımız terli bir yaz günü (what a gay scene) gene fonda o meşhum Moloko bize gaz veriyordu. Bundan yaklaşık 5 kollektif yaz evvelimize damga vuran Moloko'yu seviyor ve Galatarasay'dan Fener'e koymasını bekliyorum.
Saygılarımla
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder