Futbolu seviyorum orası kesin. Hatta zaman zaman takvimimi ona göre ayarlayacak kadar seviyorum. Fever Pitch durumunda değilim orası da kesin. Şu ana kadar somut gerçeklerden bahsettim öyle de devam edeceğim. Futbolla ilgili pek çok şeyi seviyorum. O da kesin. Formaları seviyorum, futbolla ilgili şarkıları seviyorum (bkz: Santa Maradona), futbolcu hikayelerini ve en çok da efsanelerini seviyorum orası da kesin. Ama örneğin halı sahaları sevmiyorum sanırım halı sevmiyorum. Futbolla ilgili bilgisayar oyunlarını eskiden daha çok severdim çünkü iyi oynayabilirdim. Şimdilerde beceremiyorum çünkü pratiğimi kaybettim. O yüzden mesafeliyim ama şu var ki menejerliğin hastasıyım. Artık giderek futbolculardan çok menejerleri sevmeye başladım ki bu sanırım bizim kuşağın George Best eksikliğinden kaynaklanıyor. Messi'yi izlemektense Jose Mourinho'yu izlemeyi tercih ederim.
İzlemeyi Mourinho'dan çok sevdiğim şey ise futbolla ilgili filmler. Hele İkinci dünya savaşı ile bir araya gelirlerse tam zafere kaçış olur a dostlar. Neyse bu başka bir geyik konusu zaten taa üniversite kantinlerinden o filmi biliyor musun hani Sly oynuyordu kaleciyi blah blah blah.
Somut gerçeklere devam. Futbol tarihinde Mourinho ilk değil elbette çok öncesinde çok daha sağlamları var isimlerini zikrederken bile önümüzü iliklemeliyiz Bill Shankly (insanları mutlu etti) , koca Bob Paisley, Matt Busby hatta Sir Alex Ferguson. İyi teknik direktör iyi müzik gibidir adadan hatta İskoçya'dan çıkar diyebiliriz. Bu da somut hatta bir somun gerçek. Facts facts facts hard times Sir. Dickens...
The damned United'da Brian Clough ile Peter Taylor oynuyor desek yanlış olmaz. Onları da acaip şekillerde anıyoruz ve izliyoruz: "We're the best şakşakşak we're best şakşakşak we're the best Nottingham Forest!!!"
